Ford Wensveen was na de verhuizing aan de dijk jarenlang gevestigd middenin de dorpskern van Alblasserdam. Tegenwoordig geeft de Wensveen rotonde, naast onze vestiging, alle richtingen aan om het dorp in te kunnen rijden. Wij voelen ons nauw verbonden met dit dorp. En als familiebedrijf met bijna 90 jaar historie zijn we diepgeworteld in de regio Drechtsteden en Alblasserwaard.

Als bedrijf vinden we het ook onze verantwoording om een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van Alblasserdam en grotere regio. Daarom helpen we verenigingen, instellingen en maatschappelijke doelen uit de regio. En net als met onze klanten, gaan wij met onze sponsorprojecten een duurzaam en langdurig partnerschap aan. In onze rubriek “ Sponsoring” zetten wij deze projecten graag in de spotlights om het verhaal achter deze projecten te vertellen.

Deze stoel wordt gedragen door Ford Wensveen

Een bijzonder sponsorproject is het wel te noemen. Misschien zelfs wel de leukste die valt te bedenken. Zeker voor een filmfreak zoals Nico Treure. De relatie van Nico met Landvast gaat al terug in de tijd toen het cultureel centrum nog De Wipmolen heette en aan de Zeevaartschoollaan stond vlakbij winkelcentrum Makado. Als het even kon was de jonge Nico in De Wipmolen te vinden. Daar keek hij graag mee met bioscoopmanager én filmfreak Ton Kroeze.

Nu zitten de filmvrienden op anderhalve meter van elkaar voor een interview voor dit blog. Nico als sponsor en Ton als filmprogrammeur die in oktober met pensioen gaat.

Nico herinnert zich dat De Wipmolen - en wat hem betreft Landvast nog steeds - in de omgeving ver vooropliep wat betreft filmprogrammering en andere activiteiten. “En wat te denken van de beleving die jullie steeds neerzetten. Ik zie jou, Ton, nog rondlopen als Dumbledore uit Harry Potter!”

Was het vroeger beter dan nu? “Zeker niet”, reageert Ton direct. “Qua beleving en sfeer was het niet beter of minder. Het was alleen anders. Maar praten we over techniek dan is dat een heel ander verhaal. Zo draait in cinema 1 nu een laserprojector. De kwaliteit van beeld en geluid dat deze projector geeft is weergaloos. Dan is filmkijken puur genot.”

Natuurlijk had het analoge tijdperk ook zo z’n charmes bekent Ton. “Ik heb nog gewerkt met lampen die op basis van koolspitsen brandden.

Dat was de eerste vorm van licht die werkte op elektriciteit. Het was brandgevoelig en om die reden was het verplicht om als filmoperator een opleiding tot brandwacht te volgen. Overigens heb ik nooit een brandje geblust.

Daarnaast bestond elke film uit een aantal filmrollen. Tijdens het draaien van de film moest de rol zo worden vervangen dat niemand dat merkte. Rechtsboven was aan het einde van de film, net voor het woord ‘finish’ een vierkantje te zien. Dat was de cue om naar de volgende rol om te schakelen. Zowel beeld als geluid. Om die omschakeling op het juiste moment te doen, was een spannend moment. Ik was dan uiterst geconcentreerd aan het kijken. Ik wilde absoluut niet dat het publiek het woord ‘finish’ zag.”

Terug naar het sponsorproject en Cinema Royaal. De eerste ideeën voor Cinema Royaal gaan vijf jaar terug. “Ik las een artikel van Dave Schram”, begint Ton zijn verhaal. “Dave Schram is een Nederlandse filmproducent en filmregisseur. In dat artikel sprak hij over een zogenaamde bioscooptoren. Hij had er ook een tekening van gemaakt. Een rond gebouw met veel bioscoopzalen. Maar ook een zaal met maar 1 stoel. Voor de ultieme filmbeleving. Dat noemde hij ‘out of the box’ denken. Toen ik dit had gelezen, kwam het idee in mij op om de Royaal zaal ook te gebruiken als bioscoopzaal. Een Cinema Royaal. Niet met gewone bioscoopstoelen, maar bijvoorbeeld met zitzakken. Het zou vooral anders moeten zijn. Het zou een heel andere beleving moeten geven.

Ton besprak zijn idee met Hans Laheij en kon het idee verder uitwerken. Hij reserveerde geluidsapparatuur en schafte voor cinema 1 de nieuwe laserprojector aan. De oude projector kon hij dan voor Cinema Royaal gebruiken. Uiteindelijk zorgden andere plannen ervoor dat het idee voorlopig van de baan werd geschoven.

En toen kwam corona … Landvast moest zijn deuren sluiten. Eind april werd bekend dat bioscopen per 1 juni in principe weer open mochten. Maar met slechts 20% van de normale bezetting. “Dat is veel te weinig om zelfs maar quitte te spelen.” Cinema Royaal werd uit de ijskast gehaald. “In een sneltreinvaart hebben we onderzocht wat we konden doen en wat financieel mogelijk was. Daar waren we snel uit en in mei hebben we alle apparatuur ingebouwd.” Eén probleem. Voor stoelen was eigenlijk geen budget meer. “Hans en Eveline kwamen op het idee om de benodigde stoelen te laten sponsoren. Bedrijven of particulieren konden een stoel sponsoren voor 250 euro. Daarvoor staat hun naam op de stoel en op het witte doek en krijgen ze twee kaartjes voor een filmpremière.”

Hans belde Nico als eerste met de vraag of hij geïnteresseerd was in dit idee. “Ik zei gelijk ja! De huidige tijd is voor veel ondernemers en instellingen zwaar. Voor ons ook. Maar als je, zoals Landvast, volledig dicht moet, gaan de cijfers wel heel hard naar beneden. Als ik dan een beetje kan helpen, doe ik dat graag. Bovendien vind ik het hier leuk. Ton en ik hebben samen al verschillende activiteiten georganiseerd. Zo’n acht jaar geleden stond mijn Playstation regelmatig in Landvast en speelden we FIFA-toernooien. We startten dan om middernacht en gingen door tot zeven uur in de ochtend. Later hebben we ook nog een game event georganiseerd. Ik maak helemaal geen kans tussen al die zware gamers, maar het is gaaf mee te doen op zo’n groot scherm!” Ton: “Ik ben helemaal geen gamer, maar keek werkelijk met open mond toe. Alsof ik naar een echte voetbalwedstrijd keek. En dat was acht jaar geleden! Het beeld moet nu helemaal fantastisch zijn.”

Cinema Royaal blijkt een gouden greep. Ton denkt dat het concept juist in door deze tijd een vlucht heeft genomen. “Mensen hebben vooral nu behoefte aan het kunnen genieten van een leuk avondje uit en zich tegelijkertijd ook veilig voelen.” Nico bevestigt dit. “Inmiddels ben ik sinds 1 juni al regelmatig in Landvast geweest en het is echt goed georganiseerd. Cinema Royaal is helemaal een veilige manier om naar de film te gaan. Bovenal vind ik het concept fantastisch. Je zit zo relaxt in die royale luxe fauteuils en tussendoor krijg je een hapje en drankje geserveerd. Echt een geweldige totaalbeleving van het filmuitje.” Ton: “Dat horen we gelukkig van vrijwel alle bezoekers.”
 

Nog niet alle fauteuils zijn voorzien van een naamkaartje. Ton hoopt dat deze laatste fauteuils ook snel een sponsor krijgen. Mooi als dit nog voor zijn pensioendatum van 6 januari 2021 gaat lukken. Want vanaf die tijd zit zijn drukke, werkzame leven erop. Juist door het overdragen van taken merkt Ton dat hij heel veel deed binnen Landvast. “Dat is in de loop van de tijd zo gegroeid. Voor mij zijn veel werkzaamheden een automatisme die ik er tussendoor doe. Mijn werk wordt dan ook door verschillende mensen overgenomen.” Het zal er nu niet meer inzitten, maar Nico wil wel een weekje op Ton zijn stoel zitten. “Lijkt me fantastisch. Meelopen is dan misschien een beter idee. Want ik begrijp wel dat Ton echt geen luizenbaantje heeft. Het is gewoon werk. Veel werk.” Dat werk gaat Ton overigens niet missen. “Wel de mensen! Natuurlijk zal ik hen nog op straat tegenkomen. Maar ik bedoel de mensen hier in Landvast. Collega’s, bezoekers, alle organisaties die hier rondlopen. De contacten en praatjes die je maakt. Ik zal nu wel vaker gewoon naar de film gaan. Dat deed ik weinig. Ik zag natuurlijk heel veel films voor een deel. Want als ik een film digitaal voorbereid, moet ik een stukje bekijken. Een goed pauzemoment opzoeken en ontdekken waar de aftiteling begint. Door dat laatste zie ik hoe een film afloopt en is de spanning weg.” “Fantastisch!” reageert Nico onmiddellijk. “Gaan wij na jouw pensioen samen in Cinema Royaal van een film genieten.” En lachend: “Misschien zitten we dan wel in de door mij gesponsorde fauteuils.”